Er gaat niets boven de magie van een winterrit te paard! Nu was het al jaren geleden dat Mems in de winter in topconditie stond, want er was de afgelopen jaren altijd wel iets:  ziekte, geen zadel of privé-omstandigheden die er voor zorgden dat we weinig tot geen kilometers hadden gemaakt. Maar dit jaar was dat helemaal anders.
Toen ik de kerstrit op 28 december voorbij zag komen, wist ik meteen: Dit wordt ons avontuur!

Direct geappt naar mijn moeder om te vragen of ze zin had om mee te gaan. Ook haar agenda was nog leeg, dus die was bij deze gevuld. Een rit vanaf een nieuwe startlocatie vind ik soms spannend, maar als je op zoek bent naar avontuur, moet je die spanning omarmen, toch?

Code geel.

Ik had nog wel een tikkeltje buikpijn want ze hadden code geel afgegeven. Nu ben ik zelf nooit zo van de weercodes, maar als ik met Mems op pad ga, dan ben ik toch wat voorzichtiger.
Dus het wekkertje extra vroeg gezet, zodat ik rond half 8 op de Knorhoeve zou zijn, want dan zouden we nog kunnen beslissen om niet te gaan.
De rit van huis naar de Knorhoeve was nog mistig, maar ik kon toch 2 tot 3 reflectorpaaltjes zien en dat stemde mij best positief.

Op de Knorhoeve aangekomen, heb ik eerst Mems een metamorfose gegeven, want die had zich verkleed als paardendrol!
Ondertussen werd de wereld al wat groter en lichter, waardoor we besloten toch te vertrekken.
Op naar De Letter Asperges & Zo in Koewacht, een sfeervolle locatie waar de koffie, thee en cake al op ons stond te wachten. We mochten parkeren op de naastgelegen boerderij, waardoor we in alle rust de paardjes konden opzadelen en inspannen.

Dribbelige start.

De rit begon wat dribbelig, want iedereen moest even zijn plekje vinden.
Tijdens het eerste stuk kwamen we ook veel beslikte en bemodderde mountainbikers tegen die vrolijk goedemorgen riepen. Het was leuk om te merken dat paardrijden en mountainbiken goed samen kan gaan!

Het eerste stuk was een bekend stukje, want dit hadden we ook gereden bij de puzzelrit bij Anita en Jaap. Het leuke was dat we ook voorbij hen reden, toen ze net aan de koffie zaten. Na uitgebreid zwaaien vervolgden we onze pad en kwamen we langs prachtige stukken waar ik nog nooit eerder was geweest.

Sprookjeslandschap met een beetje modder.

We werden vergezeld door een heerlijk zonnetje en de aangevroren mist begon langzaam van de bomen te druppelen, waardoor het op sommige stukken echt magisch was. Het was met momenten echt een sprookjeslandschap waar we doorheen reden.

Dat het redelijk nat was, werd wel duidelijk toen we achterlangs een prachtige dijk gestuurd werden. Daar trok de koets diepe sporen in de blubber en moest Edelweiss echt aan het werk. Waar ze eerder lekker vlotjes liep, was het nu een stukje trager. Ze deed echt heel goed haar best en ondanks haar harde werken kozen we er een stukje verder toch voor om onze weg te vervolgen via de verharde weg.
Ook Mems liep daardoor net wat lekkerder, omdat ze zo meer in haar eigen tempo kon lopen.

Chocolademelk en gezelligheid.

Aan het eind van die verharde weg, werden we verrast met de pauzeplek. Een open plek, waar het zonnetje volop scheen en waar de warme chocolademelk op ons stond te wachten.
Dit was ook het punt, waarop de splitsing was voor de korte en de lange route.
Terwijl ik mijn handen aan de warme chocolademelk aan het warmen was, vertelde Rik (degene die deze prachtige route heeft uitgezet) welke kant we op moesten als we de korte route zouden nemen.

Het leuke aan de pauzeplekken vind ik altijd, dat je even tijd hebt om met elkaar te kletsen. Zo raakte ik ook met Jolien en haar vader aan de praat. Altijd tof om elkaar te zien!
Nadat we waren uitgekletst en de banketstaaf hadden verorberd, haalden we onze pony’s uit de rustmodus en gingen we de laatste 6 kilometer tegemoet.

Deze keer sloten Jolien en haar rijmaatje bij ons aan. Dit was erg gezellig en dit was ook een goede oefening voor Mems. Ze vindt het nog altijd lastig om samen met anderen in een groepje te rijden. Dit komt ook, omdat we vaak alleen op pad zijn, waardoor we dit dus te weinig oefenen.

Oefening baart chille pony´s!

Zo samen met Jolien, was dit het perfecte moment om te oefenen. Wat ook altijd helpt, is dat Jolien net zo graag babbelt als ik, waardoor het mij wat afleid van Mems haar gedribbel, hierdoor lijkt het ook wel alsof Mems dan denkt: ‘Ja, ik kan net zo goed niet dribbelen, want je reageert toch niet’.
Dit resulteert uiteindelijk in een pony die redelijk chill loopt! Dus deze oefening was zeker geslaagd.

Bij terugkomst bij de trailer, was ze lekker bezweet onder haar zadel, dus heb ik nog even haar zweetdekentje opgelegd. Ik ben niet zo’n dekenmens en bij zulke momenten wil ik wel eens twijfelen waar ik goed aan doe. Voor deze keer er voor gekozen om toch maar haar zweetdeken op te doen, omdat ik anders bang ben, dat de combinatie van stil staan, kou en zweet toch voor stijve spieren gaat zorgen. (Geen idee of dit zo werkt hoor, maar dit is wat er dan in mijn hoofd zit 😉 )

Afdeling ´gevonden voorwerpen.´

Nadat de paardjes weer op de trailer stonden en ook de koets weer vast stond, zijn we nog even naar binnen gegaan om ons af te melden.
Onderweg kwamen we Eva en Vicky tegen die op weg naar hun trailer een pin hadden gevonden. We waren er met zijn allen van overtuigd dat deze pin vast door iemand gemist zou worden, waardoor we deze hebben afgegeven bij de afdeling ‘gevonden voorwerpen’.  Daar kwam even later ook de opgeluchte en dankbare eigenaar de pin terug ophalen.

Gezelligheid en saamhorigheid.

Ik hou er van. Van de gezelligheid en saamhorigheid bij georganiseerde ritten. Er is een sfeer waarin iedereen elkaar helpt. Of het nu om een verloren pin gaat, helpen met opstijgen of even een paard vasthouden zodat de ruiter of menner een plasje kan plegen. Dat vind ik echt heel tof. Dit was ook ook het geval tijdens deze rit.
Iedereen had ook respect voor elkaars spullen en paardjes. Zo werden we enkele keren voorbij gestoken door koetsen, die vooraf vroegen of het ok was om voorbij te steken.
Dat is zo tof als iedereen zorgzaam met elkaar omgaat!

Ik kijk alweer uit naar ons volgende avontuur! En… er werd ons verteld dat er op 2e paasdag ook een rit vanaf daar georganiseerd wordt. Dus bij thuiskomst, deze meteen maar even in de agenda gezet!

Ps.
Vergeet niet de foto´s hieronder te checken en bekijk ook zeker het filmpje op instagram.